wtorek, 03 lipiec 2018 - ZALEWO

Zatrucia grzybami należą do zatruć pokarmowych. W naszych lasach rośnie wiele grzybów o różnej toksyczności.Są gatunki śmiertelnie trujące, trujące, warunkowo jadalne i jadalne. Większość grzybów najbardziej niebezpiecznych, śmiertelnie trujących, posiada po spodniej stronie kapelusza blaszki.
Należą do nich muchomory, a wśród nich najgroźniejszy – muchomor sromotnikowy. Trucizny w nich zawarte nie rozpuszczają się w wodzie, dlatego gotowanie tych grzybów nie powoduje zmniejszenia ich właściwości trujących.
Muchomora sromotnikowego, łatwo można pomylić z zielono zabarwionym gołąbkiem, gąską zielonką, czubajką kanią. Muchomora wiosennego i jadowitego zbieracze mylą z młodymi dziko rosnącymi pieczarkami.
Do grzybów powodujących śmiertelne zatrucia w wyniku uszkodzenia wątroby, nerek i nadnerczy należy zasłonak rudy i piestrzenica kasztanowata. Takie gatunki jak: strzępiaki, czernidłaki, lejkówki, muchomory czerwone i plamiste, zawierają trucizny, które atakują system nerwowy. Do tej grupy zalicza się olszówkę, która zawiera w sobie truciznę rozpuszczalną w wodzie. Obgotowanie zmniejsza lecz nie likwiduje właściwości trujących, a objawy inne niż gastryczne nie są kojarzone ze spożyciem olszówki.
Inna grupa grzybów, która powoduje zatrucia objawiające się biegunkami i wymiotami prowadzącymi do odwodnienia organizmu to: niektóre gołąbki, mleczaje, gąski, czubajki, muchomor cytrynowy, wieruszka ciemna, pieczarka żółtawa, maślanka wiązkowa i ceglasta.
Wszystkie te grzyby posiadają na spodniej części kapelusza blaszki, a związki trujące zawarte w nich nie są wykrywane żadnymi sposobami domowymi!

W obrębie grupy grzybów, które po spodniej stronie kapelusza posiadają rurki, przypominające gąbkę występują grzyby trujące, rzadko spotykane, takie jak: borowik purpurowy, borowik grubotrzonowy, borowik szatański; goryczak żółciowy – (mylnie zwany szatanem) grzyb niejadalny ze względu na bardzo gorzki smak.
Przyczyną poważnych kłopotów zdrowotnych mogą być nie tylko grzyby trujące. Zebrane grzyby jadalne pozostawione w warunkach sprzyjających rozwojowi drobnoustrojów mogą być również czynnikiem wywołującym zatrucia bakteryjne.
Należy unikać podawania potraw z grzybów dzieciom, osobom starszym lub chorym – grzyby zawierają dużo substancji chitynowych co powoduje, że nawet gatunki jadalne są ciężko strawne.
Należy zbierać tylko dobrze znane gatunki grzybów pamiętając, że wiele grzybów trujących jest bardzo podobnych do jadalnych i tylko dobra znajomość cech botanicznych pozwala uniknąć tragicznej pomyłki ! Nie zbierać grzybów małych, ukrytych w ściółce, u których nie można dostrzec charakterystycznych cech gatunkowych.Najlepiej zaopatrzyć się w dobry atlas grzybów i przy jego pomocy sprawdzić jeszcze raz w domu grzyby przyniesione z lasu.
 

Bąblowica to choroba odzwierzęca, pasożytnicza. Do zakażenia dochodzi w wyniku połknięcia jaj tasiemca bąblowca. Źródłem zarażenia są odchody zwierząt mięsożernych, żywicieli ostatecznych pasożyta głównie lisów, jenotów, wilków rzadziej psów i kotów. Resztki odchodów zwierzęcia, zawierające jaja pasożyta mogą znajdować się na krzaczkach, mchu i owocach leśnych. Człowiek najczęściej zaraża się przez spożycie nie mytych owoców leśnych np. poziomek, czarnych jagód lub przeniesienie jaj z liści, czy sierści np. zarażonego psa do ust.
Jaja są odporne na działanie niskiej temperatury, warunki środowiska i różne związki chemiczne. W optymalnych warunkach mogą zachować zdolności inwazyjne przez kilka miesięcy, w wysuszonym kale zwierząt ponad rok.
Połknięte przez człowieka jaja pasożyta w przewodzie pokarmowym przekształcają się w larwy, które poprzez układ krwionośny roznoszone są w organizmie. Najczęściej osiadają w wątrobie, rzadziej w płucach, mózgu, nerkach. W narządach tych larwa rozrasta się, tworząc pęcherzyki, nieraz mające kilka centymetrów średnicy. Pasożyt rosnąc, rozpycha tkankę zaatakowanego narządu, tworząc kolejne pęcherzyki. Larwy tasiemca mogą trafić również do śledziony, mięśni, gałki ocznej, tkanki podskórnej, jamy brzusznej i kości.
Leczenie obejmuje radykalny zabieg chirurgiczny usuwający zmianę i terapię lekami przeciwpasożytniczymi. Niektóre przypadki bąblowicy wymagają jedynie obserwacji klinicznej, obrazowej i testów serologicznych.
Zagrożenie zarażeniem bąblowcem występuje w całym kraju, ale najwięcej przypadków zachorowań ma miejsce na Warmii i Mazurach oraz w województwie podkarpackim ( w 2017 roku w naszym województwie stwierdzono 12  zachorowań).Występujący obecnie wzrost populacji lisów zwiększa zagrożenie bąblowicą.
Zapobieganie:
- owoce leśne (podobnie jak inne owoce) trzeba przed zjedzeniem umyć
strumieniem ciepłej, bieżącej wody,
- po powrocie z lasu należy dokładnie umyć ręce (sobie i dziecku)
- regularnie odrobaczać psy i koty
- myć ręce po kontakcie z psem i kotem
- zawsze myć ręce przed jedzeniem
- w pracy wymagającej kontaktu ze zwierzętami, żywicielami
ostatecznymi i ich odchodami należy używać rękawic ochronnych
 

Żmija zygzakowata (Vipera berus) jest jedynym gatunkiem węża jadowitego w Polsce. Długość samców dochodzi do 68 cm a samic do 84 cm.
Znane są trzy odmiany barwne żmij: szara, brązowa i czarna.
U osobników o zabarwieniu jasnym jest dobrze widoczny, biegnący od szyi wzdłuż całego grzbietu, czarny, regularny zygzak, wyraźniejszy u samców. U okazów bardzo ciemnych lub czarnych jest na ogół niewidoczny.
Żmija zygzakowata ma szparowate, pionowo ustawione źrenice oczu (co odróżnia ją od innych gatunków węży występujących w Polsce). Kryje się w wykrotach, wśród kamieni, pod zwalonymi pniami drzew, w norach gryzoni, wśród skalnych głazów. Najchętniej zamieszkuje wilgotne polany leśne porośnięte mchem torfowym, borówką bagienną i bagnem. Można ją spotkać na dobrze nasłonecznionych porębach leśnych, w pobliżu wód stojących i rowów. Dobrze pływa i pije dużo wody.
Jesień i zimę (od października do marca) przesypia ukryta pod kamieniami, w norach i wykrotach, często gromadnie.
Żmija atakuje człowieka tylko wtedy, gdy czuje się zagrożona odcięciem drogi ucieczki, nagłym zbliżeniem, dotykaniem kijem lub nogą .

Bezpośrednio po kontakcie z wężem należy poszukać na ciele śladów ugryzienia - w postaci dwu ranek kłutych (jak po ukłuciu szpilką) w odległości do 1 cm od siebie (nie muszą krwawić). Jeśli w ciągu 10 min w miejscu ugryzienia przez żmiję nie pojawi się zaczerwienienie i obrzęk, można z dużym prawdopodobieństwem wnioskować, że jad nie został wpuszczony.

OBJAWY MIEJSCOWE

• typowa ranka kłuta
• narastający, rozchodzący się obrzęk
• ból w miejscu ukąszenia
• zaczerwienienie, zasinienie
• krwawienie z ranki (rzadko)

OBJAWY OGÓLNE

• niepokój i lęk
• osłabienie ogólne, znużenie, senność,
• mdłości, wymioty, bóle brzucha, biegunka
• poty, dreszcze
• drętwienie, znieczulenia np. wokół ust
• wzmożone pragnienie
• obrzęk twarzy, węzłów chłonnych, podbiegnięcia krwawe
• tętno słabe, niemiarowe, niewyczuwalne (spadek ciśnienia, wstrząs)

PIERWSZA POMOC

• powyżej miejsca ukąszenia założyć opaskę uciskową (nie za mocno), co 10-20 min. zwalniać opaskę na 1-2 min.
• rankę odkazić np. wodą utlenioną
• osobę pokąsaną ułożyć wygodnie i okryć,
poszkodowany nie powinien wykonywać zbędnych ruchów
• podawać duże ilości płynów
• wezwać lekarza

CZEGO NIE ROBIĆ

• nie masować, nie nacinać ranki,
nie odsysać ustami,
• nie podawać alkoholu, leków „cucących”,
• nie podawać surowicy przeciw jadowi żmij bez decyzji lekarza.

ZAPOBIEGANIE

• do lasu, na skałki, ubieraj całe wysokie obuwie, najlepiej skórzane
• patrz pod nogi, nie dotykaj, nie zaczepiaj żmii, pozwól jej uciec
zawsze uprzednio obejrzyj miejsce, gdzie siadasz, gdzie opierasz się rękami
 

Zaproszenie na badania.

W sobotę 30 czerwca 2018r. przy świetlicy wiejskiej w Urowie odbyło się spotkanie dla dzieci, którego inicjatorami byli mieszkańcy Urowa i Murawek oraz Rada Sołecka.
Mieszkańcy przygotowali ognisko i słodki poczęstunek dla wszystkich przybyłych. Dzieci mogły pobawić się razem z animatorami z Miejsko – Gminnego Centrum Kultury w Zalewie, którzy przygotowali wiele atrakcji.
Gościnnie w pikniku uczestniczyli strażacy z Ochotniczej Straży Pożarnej w Urowie i policjanci z Posterunku Policji w Zalewie.
Atrakcje w postaci dmuchanego zamku i upominków dla najmłodszych ufundowała Radna Rady Miejskiej w Zalewie Pani Ewa Nykołyszak.
 

Noc Kupały to słowiańskie święto związane z letnim przesileniem słońca. Wiążące się z tym wydarzeniem obrzędy miały zapewnić świętującym zdrowie i urodzaj. W trakcie radosnych zabaw rozpalano ogniska i palono zioła, wróżono, odbywały się tańce. Dziewczęta robiły wianki i rzucały je do wody. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera, oznaczało to jej szybkie zamążpójście.
Aktualnie święto zmieniło formę, ale nadal jest okazją do radosnej zabawy.
W sobotni wieczór 23 czerwca 2018r. nad jeziorem Ewingi pracownicy Miejsko- Gminnego Centrum Kultury w Zalewie wspólnie z mieszkańcami obchodzili Noc Świętojańską robiąc wianki i puszczając je na wodę, tańcząc oraz szukając kwiatu paproci. Dorośli mogli sobie pogawędzić przy ognisku z kiełbaskami. Dzieciom zapewniono dodatkowe atrakcje takie jak robienie warkoczyków oraz brokatowych tatuaży.
 

Tytuł projektu: Zagospodarowanie terenu rekreacyjnego przy jeziorze Ewingi w Zalewie.
Nr projektu: RPWM.06.02.03-28-0009/17
Nr umowy:  RPWM.06.02.03-28-0009/17 – 00 z dnia 25.06.2018r.
Beneficjent: Gmina Zalewo, ul. Częstochowska 8, 14-230 Zalewo.

Cel projektu:
Celem głównym projektu jest zachowanie i ochrona środowiska Gminy Zalewo oraz promowanie efektywnego gospodarowania jej zasobami, w tym: ułatwienie obsługi ruchu turystycznego gminy przy jeziorze Ewingi w Zalewie; podniesienie bioróżnorodności gatunkowej na terenie rekreacyjnym przy jeziorze Ewingi w Zalewie; wydłużenie sezonu turystycznego do minimum 5 miesięcy.
Cel główny projektu zostanie osiągnięty poprzez zagospodarowanie terenu rekreacyjnego przy jeziorze Ewingi w Zalewie wraz z zastosowaniem roślin o dużej wartości środowiskowej oraz elementami małej architektury.

Planowane efekty:
- wzrost oczekiwanej liczby odwiedzin w objętych wsparciem miejscach należących do dziedzictwa kulturowego i naturalnego oraz stanowiących atrakcje turystyczne [odwiedziny/rok]–300, - liczba osób korzystających ze wspartej infrastruktury [osoby/rok] – 700.
 

Wartość projektu: 1.002.816,80 zł.
 

Dofinansowanie ze środków UE: 802.253,44 zł.

Źródło finansowania: Regionalny Program Operacyjny Województwa Warmińsko-Mazurskiego na lata 2014-2020, Oś priorytetowa 6. Kultura i dziedzictwo, działanie 6.2. Dziedzictwo naturalne, poddziałanie 6.2.3 Efektywne wykorzystanie zasobów.

Opis projektu:
Zakres rzeczowy projektu obejmuje:
1. zagospodarowanie terenu rekreacyjnego nad jeziorem Ewingi w Zalewie: gospodarka istniejącą szatą roślinną, prace rozbiórkowe i demontaż elementów małej architektury, przygotowanie terenu i uprawa gleby, wykonanie nawierzchni i obrzeży, wykonanie nawierzchni utwardzonych, wykonanie nawierzchni mineralnych, wykonanie nawierzchni piaskowych placu zabaw , wykonanie nawierzchni utwardzonych: (chodnik z desek drewnianych, ciąg pieszo-jezdny z kostki betonowej, chodnik z kostki granitowej), obrzeża (obrzeża granitowe do nawierzchni mineralnych, obrzeża plastikowe do rabat, obrzeża betonowe),
2. elementy małej architektury: pergola drewniana, zestaw mebli zewnętrznych, ławki z oparciem, ławki półokrągłe bez oparcia, ławka okrągła wokół drzewa, kosze na śmieci, tablica edukacyjna, latarnie wysokie, słupki oświetleniowe, reflektory, zestaw zabawowy ( huśtawka 'ptasie gniazdo, huśtawka podwójna, linarium, ), kamienie/ głazy do siedzenia,
3. wykonanie nasadzeń roślinnych, polan i łąk kwietnych ( drzewa, krzewy, byliny i krzewinki, trawy ozdobne, rośliny cebulowe, pnącza ),
4. wykonanie instalacji oświetlenia terenu rekreacyjnego przy jeziorze Ewingi w Zalewie.

Okres realizacji projektu: 2018-11-05 –2019-10-31.